Ga je mee verdwalen? | Romerige, dromerige straatjes
16624
post-template-default,single,single-post,postid-16624,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-9.4.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.12,vc_responsive

Romerige, dromerige straatjes

Romerige, dromerige straatjes

Nog eentje, om het af te leren. Een (voorlopig) laatste verdwaalverhaal. Die keukentafel is dichtbij, maar nu nog een keer via deze weg. Omdat het zo fijn is om te schrijven en woorden te zoeken (en te vinden) voor het gevoel dat op reis zijn je geeft. Zittend op ons balkonnetje in de warme namiddagzon. Europese zon, Europese geschiedenis, Europese gerechten. Vertrouwd en nieuw tegelijk. Maar wel nog even weg zijn, nog even niet uit deze reisroes hoeven ontwaken.

Vanuit Nieuw Zeeland zijn we letterlijk terug in de tijd gevlogen en hebben we onze eerdere bestemmingen gekruist, zijn er even gestopt of konden ze zien op de kaart van ons vliegtuigschermpje. Nieuw Zeeland, Australië, Maleisië, Thailand, Laos, Myanmar, Oezbekistan, Kazachstan, Iran en nu dan Italië. De ene bestemming kort maar intens, de andere langer en met meer tijd om het land op ons in te laten werken. En juist dat laatste voelde goed: de tijd hebben om echt even ergens te zíjn. Niet alleen maar de bezienswaardigheden afvinken, maar het lokale leven aan je voorbij zien trekken en daar eventjes onderdeel van uitmaken. En hoewel we gemerkt hebben dat we toch wel het liefst in Nederland wonen, zaten er een paar landen bij waar we ons meteen thuis voelden en waar we misschien ooit nog eens langer naar terug zouden willen gaan.

En daarmee is Italië een waardige afsluiter gebleken, zo’n land dat van allerlei tradities en gebruiken heeft die de moeite waard zijn te leren kennen. En dan vooral de manier waarop ze met eten en drinken omgaan trekt ons enorm. Zo volgen we het voorbeeld om alleen voor 11 uur ’s ochtends cappuccino te drinken. De rest van de dag is voor sterke espresso’s, het liefst staand aan de bar opgedronken – in 3 minuten sta je weer buiten. Of verbazen we ons over hoe de versafdeling van iedere kleine supermarkt hier producten verkoopt die je thuis alleen bij de betere traiteurs vindt. En drinken we meer wijntjes dan in de afgelopen 7 maanden bij elkaar.

IMG_4471

Rome is een heerlijke stad met dromerige straatjes om doorheen te (ver)dwalen. En “geholpen” door onze fikse jetlag, lopen we de eerste dagen al rond 6.00 langs de Jan van Lateranen kathedraal, om even later de opkomende zon het Colloseum te zien verlichten. De stad is nog stil en op een paar hardlopers en militaire bewaking na, zijn we de enigen. Sterk is het contrast als we rond het middaguur weer terug lopen met voor ons gevoel al een hele dag en genoeg kilometers in de benen. De Paasdrukte is enorm en de mensenmassa’s met al hun selfiesticks, wapperende vlaggetjes en ellebogen iets te veel voor onze slaapdronken hoofden. We houden dan ook lekker siësta en koken heerlijke verse pasta met de zoetste aubergines, peperoni, courgette en asperges van de markt uit onze buurt. O, en laten we de zachte San Daniele en zoet pittige parmezaan niet vergeten. En de verrukkelijke cannoli Siciliano, gelato of tiramisu als toetje. Had ik al gezegd dat dit echt een waardige afsluiter was van onze trip?

IMG_4474

Maar toen kwam toch echt die laatste dag steeds dichterbij en sloop ook langzaam de onrust een beetje binnen. Zouden we niet toch nog een vlucht boeken, nog even langer wegblijven? Willen we eigenlijk überhaupt wel naar huis? Maar al snel beseften we ons dat deze vragen en onrust ons waarschijnlijk ook overvallen hadden als we 2 maanden langer waren weggebleven. Ieder einde is dubbel, helemaal als je zo in de reisflow zit. Maar eerlijk gezegd zijn er ook in Nederland ontelbaar fijne, vrije en eigen dingen om naar terug te gaan. Dus, om met de woorden van koning Willem te spreken: jullie hoeven met ons (en wij met onszelf) geen medelijden te hebben.

IMG_4472

In de vroege ochtend doemt het vliegveld van Rome voor ons op. Zware bewaking, overal militairen. O ja, ook dat was Europa. Met tranen in mijn ogen en klamme hand in die van Joost zie ik het landschap steeds een beetje sneller aan me voorbij trekken en voor we het weten, zweven we. De vlucht voert ons nog even over landschappen die we ook aan de andere kant van de wereld hebben gezien: blauwe zee, de sneeuwwitte bergtoppen van de Alpen en uitgestrekte landbouwvelden. Het hernieuwde besef dat dit alles zo dichtbij huis ook te vinden is, stelt op dat moment een beetje gerust. En langzaam kwamen daar de ons nog bekendere beelden voorbij: de haven van Antwerpen, de Rotterdamse skyline en uiteindelijk de Hollandse bodem.

En voor we het goed en wel door hebben, horen en zien we weer overal Nederlands, ogen de wc’s vertrouwd, zien we de nieuwste reclame spotjes terwijl we op onze rugzakken wachten. En staan daar onze lieve ouders en Sjoerd geduldig te wachten tot we door de poortjes komen. Een Rotterdams bakkie en een uurtje bijpraten later stappen we allebei in andere auto’s: Joost naar Brielle, ik naar Venray. Gek hoor! Maar wel precies zoals we deze reis begonnen. En daarom tegelijk ook een beetje alsof we helemaal niet weg zijn geweest. Alsof we alleen met onze ogen geknipperd hebben en weer aan die keukentafel zitten – als rondlopen in een droom. Alles is anders en zo ontzettend hetzelfde.

Intussen ontwaken we langzaamaan een beetje uit onze reisdroom. De foto’s en filmpjes doen ons beseffen dat tussen nu en de laatste keer op deze bank, wel degelijk maanden aan kilometers, moskeeën, kebab, inzichten, tempels, curries, zonnestralen, bossen, bergen, ontmoetingen, sterrenhemels, dipjes, koffie, wandelingen, zonsopkomsten, geluksmomenten en gewoon, ons leven, zitten. Met andere ogen kijken we nu naar het bekende en vinden weer langzaam onze weg om ons leven verder de vorm te geven die past. Dit verdwaalverhaal is op z’n einde gekomen en het volgende is alweer begonnen.

Dank jullie wel voor het mee (ver)dwalen! Het trouwe volgen, lezen, reageren en meebeleven van dit schitterende avontuur in deze grote, kleine, wondere wereld.

 

 

 


Het is super leuk om eindelijk onze filmpjes te kunnen zien en we kijken er naar uit daar iets mee te doen. Als we hiervan nog iets op de website plaatsen, zal ik jullie wel een berichtje sturen.

7 Reactie's
  • Chris, Suzy, Anne
    Geplaatst op 06:54h, 06 mei Beantwoorden

    Wat een mooie reizen hebben we met jullie mee mogen maken! Dank daarvoor! De filmpjes en foto’s kijken we nu naar uit als kers op de taart. En vooral naar het weerzien met jullie! 🙂

    Tot snel xxx

  • Riet Verijdt
    Geplaatst op 16:44h, 04 mei Beantwoorden

    Hallo Malou en Joost
    Het was heerlijk om jullie reisverhalen te lezen! Fijn dat jullie zo intens hebben genoten, dit is voor altijd in je herinnering. Dit kan niemand je ooit afnemen.
    Liefs Riet

  • mum
    Geplaatst op 15:28h, 04 mei Beantwoorden

    En dan weer vertrouwd thuis aan de koffie met “‘:koekje” erbij.
    Vertrouwd weer de tandenstokers en tandpasta druppels overal tegen komen.
    Een levenslang genieten van deze wereldse ervaring.

    Lieveafsluitendeknuffelkus.

  • Henk Kampers
    Geplaatst op 14:37h, 04 mei Beantwoorden

    Tenks!

  • Sanne
    Geplaatst op 13:23h, 04 mei Beantwoorden

    Welkom terug! Jullie hebben er een geweldige reis op zitten en jullie ‘rugzakjes’ lekker gevuld met prachtige herinneringen. Tot snel Malou!

  • Annemie Bonants
    Geplaatst op 12:45h, 04 mei Beantwoorden

    Fijn dat jullie zo genoten hebben van deze indrukwekkende reis. En Welkom Thuis. Liefs AnnemieX

  • Els Verheijen
    Geplaatst op 12:33h, 04 mei Beantwoorden

    welkom thuis!

Geef een reactie