Ga je mee verdwalen? | The golden land
16280
post-template-default,single,single-post,postid-16280,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-9.4.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.12,vc_responsive

The golden land

The golden land

We zijn in Myanmar, “the golden land” dat al na 1 week ons hart gestolen heeft. We nemen jullie graag een beetje mee op reis door dit bijzondere land.

Maar voordat onze reis kon beginnen, hebben we wel een paar dingen moeten afwegen. Zoals voor alle landen die we bezoeken, houden we de veiligheid goed in de gaten en zouden we onze plannen aanpassen als het te risicovol wordt. Myanmar heeft een complex verleden en is erg lang onrustig geweest. Het land heeft ernstig te lijden gehad onder een millitair bewind; mensenrechten werden er massaal geschonden en het is lang afgesloten geweest van de buitenwereld. Het was in die tijd not done om als toerist hier naartoe te komen omdat je daarmee rechtstreeks de legerkas spekte. De afgelopen jaren is de politieke situatie geleidelijk aan het veranderen en de democratische verkiezing van oppositieleidster Aung San Suu Kyi begin dit jaar leek het land richting meer stabiliteit te sturen. De ban op toerisme is in ieder geval al een tijdje opgeheven en de toeristenstroom komt dan ook steeds meer op gang.

Toch is nog steeds een groot deel van het land ontoegankelijk vanwege sluimerende inlandse conflicten. In een aantal van die gebieden is een paar weken geleden de vlam weer flink in de pan geslagen nu het leger massaal de minderheid Rohindya moslims opjaagt, mishandelt en vermoordt. Duizenden Rohindya zijn op de vlucht geslagen. De spanning tussen deze islamitische minderheid en (boeddhistische) monnikken is niet nieuw, maar de bruutheid waarmee er nu gehandeld wordt is dat wel en dit was voor ons een van de redenen ons bezoek aan Myanmar te overdenken. Toen ook nog bleek dat er recent in Yangon (de stad waarop we zouden aankomen) meerdere kleine explosies waren geweest, waaronder een verijdelde op het vliegveld, was er nog meer twijfel, wel of niet gaan?

We hebben wat afwegingen gemaakt en uiteindelijk besloten toch te gaan. Myanmar voelde voor ons als hét land van deze trip en we wilden toch ervaren hoe de situatie was als we eenmaal in het land zelf zouden zijn. We besloten wel om op Mandalay te vliegen en Yangon voor nu te mijden. Het voelt wel wat dubbel om in een land te zijn dat duidelijk ook een andere kant heeft dan die wij nu (hopelijk) te zien krijgen, maar tegelijkertijd verdient die andere, mooie kant het wel echt enorm om gezien te worden. Dus dat gaan we dan ook volop doen. Ga je mee?

aeb8f46e-726e-4fdd-b2e3-88ed2bbbebd4

Aangekomen merken we direct dat we weer een heel ander soort land zijn. Mandalay is een stoffige provinciestad wat een heel ander straatbeeld geeft dan de moderne metropool die Bangkok is. Stoepen ontbreken vaak, overal honden op straat en mensen die op open vuur potjes koken. De geur van rook, wierrook en eten wordt afgewisseld met die van rotte eieren en overal zien we rode vlekken op straat van de uitgespuugde restanten van de beetlenut die hier veel gekauwd wordt. Het voelt als een stad die vollop in ontwikkeling is, maar de sfeer is laid back. Helaas moet ik die avond vroeg mijn bed in want voel me niet lekker, maar Joost drinkt gezellig een biertje met een Nederlandse oud-journalist die we ontmoet hebben in de rij voor de paspoortcontrole en met wie we een taxi hebben gedeeld naar ons hotel. Herbert (inmiddels 75) zit vol met verhalen en geeft allerhande tips voor de landen die we nog aan willen doen. Als we terug zijn in Nederland moeten we maar bij hem langskomen, dan krijgen we een stapel van zijn reisboeken mee. Zo mooi om dit soort mensen te treffen!

Van Mandalay reizen we de tweede dag in een paar uur naar Bagan, bekend om zijn duizenden Boeddhistische pagoda’s verspreid over uitgestrekte vlaktes. Het mooie van zo’n busreis is dat je onderweg ook zoveel van het land ziet, je rijdt gewoon even door het dagelijkse leven van de mensen die langs de route wonen, het land bewerken en eten verkopen. We kijken onze ogen uit.

In Bagan hebben we drie volle dagen om op ontdekking te gaan en, jawel, letterlijk en figuurlijk te verdwalen. Op een e-bike (elektrische scooter) struinen we de omgeving af. Van te voren hebben we de tip gelezen niet bij de grotere pagoda’s te beginnen omdat het daar erg druk zou zijn. Deze laten we in eerste instantie dan ook links liggen en we schieten willekeurige zandpaadjes in, langs mensen die de pinda oogst binnen halen en graan vervoeren met een ossenkar. Om vervolgens een dichtbegroeide ingang van een prachtig overwoekerde pagode te vinden. Even waan je je de enige, de ontdekker van dit alles. Als dan ook nog blijkt dat we op die pagode kunnen klimmen, geeft dat zo’n intens gevoel dat we er kippenvel van krijgen. Zover als we kunnen kijken zien we pagodes in alle maten uit het landschap omhoog steken. Wauw, wat is dit mooi!

2f01dfae-436c-4d7d-87c6-7e85e7da9404

Soms zijn we even de weg kwijt of rijden we de scooter vast in het mulle zand, maar uiteindelijk vinden we de grotere weg steeds weer terug. Uren gaan voorbij en we komen geen andere toeristen tegen, ook in de grotere tempels zijn we tot onze verbazing vaak alleen. Onbeschrijfelijk. In iedere pagode vind je boeddha beelden, in alle kleuren en maten. In sommige ruik je de vleermuizen en moet je bukken voor de wegvliegende duiven, in andere zie je nog de oude muurschilderingen. Veel tempels zijn beschadigd geraakt door aardbevingen, de laatste was in augustus. Op veel plekken zie je grote scheuren, zijn delen er af gevallen of zijn stukken bedekt met zeil. Bij sommige pagodes lijkt nog niks aan herstel gedaan te zijn, bij andere staan grote steigers van bamboe om overal bij te kunnen. Bij een van de tempels worden we vriendelijk begroet door de keykeeper, degene die naast de pagode woont en deze onderhoudt/kleinschalig herstel verricht. Ze laat ons zien hoe thanaka werkt, een gelige, kleiachtige substantie afkomstig van de thanaka boom, die hier gebruikt wordt als versiering en als bescherming tegen de zon. De rest van de dag krijgen we leuke reacties op de gele vegen op onze gezichten en armen.

d158af22-8e7f-435a-8448-2582fbc49cb1

Zonsopkomst- en ondergang zijn de momenten dat veel toeristen dezelfde pagodas opzoeken en dat zijn dan ook de keren dat we meerdere mensen treffen. Maar nog is het gelukkig geen grote massa en het heeft ook wel iets moois om met z’n allen in stilte de warme gloed over het landschap te zien verspreiden.

Een ultieme manier om de zonsopkomst te bekijken in Bagan is vanuit een luchtballon. Na wat wikken en wegen (want niet goedkoop), besluit ik dat deze plek hier zo mooi voor is, dat ik de wens om dit ooit te doen hier ga laten uitkomen. Joost hoeft niet zo nodig ivm hoogtevrees en omdat hij het ook mooi vindt te proberen een tempel te vinden waar hij de zon in zijn eentje kan zien opkomen.

Om 4.45 gaat de wekker en niet veel later word ik samen met een Canadese moeder en dochter opgehaald. Het voelt wel gek om dit alleen te doen, maar tegelijkertijd ook extreem tof en ik heb een goede klik met de Canadezen en een meisje uit Baarlo dat later instapt. Als kinderen zo blij zitten we even later aan de koffie met een croissantje terwijl de ballon klaar wordt gemaakt. Onze enthousiaste Zwitserse pilote nodigt ons niet veel later uit om in de ballon te stappen. De vlam in de ballon zorgt voor een aangename warmte en voordat we het weten zijn we los van de grond. Zwevend op de wind klimmen we steeds een beetje hoger. Het uitzicht is niet te omschrijven zo mooi, wederom kippenvel! De andere ballonnen voor en achter ons, het licht van de zon dat zich oranje en roze over de vlakte verspreidt, de in nevel van rook en mist gehulde pagoda’s, magisch.

31394235292_d46fff766c_o

Joost zijn plan was dus een verlaten pagode te vinden, maar hij had geen idee of dit ook echt zou lukken. Onmogelijk als het was om iets af te spreken, deden we dat dus ook maar niet. De ballon vloog dan weer hoog, dan weer lager. En net op een moment dat we wat lager vlogen, riep Anika ineens: hey, daar staat een jongen alleen, is dat misschien jouw vriend? Ik dacht dat kan bijna niet, van de meer dan 3000 pagoda’s zouden we net over die ene vliegen? Maar ja hoor, het was ‘m echt! Het hele mandje begon te roepen en te zwaaien, wat een mooi moment! Bleek later dat Joost deze pagoda per toeval (nog in het donker) had ontdekt en in eerste instantie dacht dat hij helemaal geen goede plek had uitgekozen. Tot hij de ballonnen langzaam dichterbij zag komen en ineens aan alle kanten over hem heen zag zweven. Zo hadden we dus allebei een extreem bijzondere ervaring die ochtend. Bagan is echt zo’n plek die je altijd bij blijft. Dit alleen al maakt dat we erg blij zijn dat we toch naar Myanmar zijn gekomen en maakt het land, voor iedereen die het overweegt, een bezoek meer dan waard.

e60cb3e8-577f-4fb5-a3cd-8e7ef854bf9c

Terug in Mandalay huren we een fiets en duiken het verkeer in, op weg naar de U Bein bridge. In de stoffige straten crossen de scooters ons voorbij. Voor ons rijden volgeladen pick up trucks waar vaak een of twee monnikken aan de achterkant hangen of op het dak zitten. We moeten ons best doen alle hobbels te ontwijken. Even zijn we onderdeel van het lokale leven van alle dag en gaan we mee in de verkeersstroom. “Mingelaba, mingelaba”, overal vriendelijk lachende gezichten en zwaaiende handen om ons te groeten. Vrouwen hangen de was op en sommigen lopen in een flanellen pyjama over straat. Kindjes zijn vaak in dikke vesten en truien ingepakt. Honden liggen loom in de zon te slapen of bedelen om een restje eten. We krijgen een paar keer eten aangeboden van mensen die aan de kant van de weg hun rijst aan het opeten zijn. Ineens is daar een tuincentrum met allerlei tropische planten in potten. Mensen zijn druk bezig het land te bewerken, soms met een traktor maar meestal met een ossenkar. Vissers gooien hun netten uit, kooikers drijven hun eenden op. Waterbuffels, op de vlucht voor de vliegen, dompelen zich onder in het meer. We zien overal mooi gekleurde vlinders. Bij de U Bein bridge aangekomen is het even wat toeristisch met een aantal souvenirkraampjes, maar toch valt ook hier de drukte wel mee. We wandelen de brug over met onze fietsen en zien grote roofvogels cirkelen en onze eerste slang in het water kronkelen. Op verschillende plekken komen luide Boeddhistische preken uit de speakers, iets dat we de afgelopen week al veel gehoord hebben. In een tempel zien we jonge stelletjes gebruik maken van de privacy van de vele nissen. Monnikken in mooie, dieprode pijen lopen, vaak op blote voeten, voorbij. Zoveel te zien, zoveel indrukken. Maar ook de rust van het meer en de groene omgeving.

a4927437-ffc9-4524-ad9e-43539924af28

Myanmar raakt ons op de een of andere manier. Mensen zijn zo oprecht, zo vriendelijk. Overal waar we komen worden we begroet met een stralende, soms oranje (door het beetlenut kauwen) glimlach en mensen willen helpen waar kan. Er gaat een oprechte warmte vanuit. Niet dat we op andere plekken nu zulke onaardige mensen hebben getroffen, maar hier voelt het toch net wat anders. Gelukkig hebben we nog ruim 2 weken om dit land verder te leren kennen. Nu ik dit schrijf zitten we lekker op het dakterras van ons artistieke hostel (dat tegelijkertijd een muziekschool en kunstencentrum is, erg gaaf) met de zonsondergang op de achtergrond. Vanuit hier gaan we naar Pyin U Lwin en Hsipaw voor een paar trekkingen om daarna af te zakken naar Inle Lake. Tot daar in het volgende verhaal!

18 Reactie's
  • Mia Hoeijmakers
    Geplaatst op 10:31h, 24 februari Beantwoorden

    Wat een ervaring en wat een lef!! Niet te filmen wat jullie meemaken en overkomt!
    Echt toeval dat die ballon net over Joost heen vliegt, dat heeft zo moeten/mogen zijn.

    Zo uniek wat jullie meemaken en zien, echt groots!

    Zo tof en gegund dat alles zo mag verlopen!

    Ga zo door, X nicht Mia.

  • Marit Sterk
    Geplaatst op 21:42h, 23 december Beantwoorden

    Ha Joost en Malou,

    leuk om zo even over jullie schouder mee te kunnen kijken! En wat een verhalen! Wat lijkt het mij een onvergetelijke ervaring.
    Dank jullie wel voor jullie enthousiaste beschrijving van jullie belevenissen.

    Het allerbeste daar!
    groetjes van Marit (je nicht)

  • Jacqueline
    Geplaatst op 15:11h, 23 december Beantwoorden

    Wauwww…..Ik krijg al kippenvel als ik het alleen al lees! Jullie bijzondere ervaringen en die uitzichten in en rondom de oude pagodas klinkt inderdaad magisch! Wat is het toch lastig te begrijpen en voor te stellen dat er naast zo veel moois ook zo veel haat en ellende in hetzelfde land – en in de wereld -bestaan. Maar groot gelijk hebben jullie, die mooie kant verdient het ontdekt te worden! Ik geniet volop mee en kijk uit naar jullie volgende verhaal!

  • Henk Kampers
    Geplaatst op 11:41h, 22 december Beantwoorden

    Tjonge, weer ’n beeldend verhaal. Super, maar ook dubbel als je de inleiding ervaart. Ondanks ‘vriendje’Wilders en andere jokers zitten we hier dan nog in een betrekkelijk rustiig gebied van de wereldbol. Hier de donkere dagen voor de Kerst. Om alles te doen en goed is het rush-rush geblazen, zeker met Anja aan de krukken en ’n nerveuze Sheba die om niets aanslaat.. Anja gaat met de dag iets vooruit., hooguit soms ’n kil gevoel mede als gevolg van de medicijnen. Elke dag ’n to-do lijst ect. en gaan met die ballon (uh). Zet ‘m op voor het vervolg en verzin zonodig af en toe ’n list (vrij naar Heer Bommel). Tenslotte nog dank voor jullie kaart, dat is weer de digitale wereld waarin veel kan!

  • Anoniem
    Geplaatst op 15:49h, 21 december Beantwoorden

    hallo lieve Joost en Malou,
    wat een spannende reis! wat een helden! wij hebben elkaar nog niet ontmoet lieve Malou, maar met het lezen van je reisverslag ben je ondertussen in mijn hart gekropen
    en groeit mijn bewondering voor je moedige ondernemingen iedere keer weer. hoe heeft het zo kunnen gebeuren dat jullie elkaar hebben kunnen treffen, de een zo hoog in de lucht in zo ’n eng wiebelend klein mandje en de ander zo dapper alleen op zoek naar een verloren pagode….. heel bijzonder.
    dat ik vanmorgen een kerstkaart van jullie heb gekregen, met een persoonlijk berichtje vind ik hartverwarmend, dank jullie wel hiervoor.
    voor jullie wens ik dat de mooiste verwachtingen voor de komende dwalingen uit mogen komen.
    heel veel liefs vanuit Oostvoorne
    roos

  • Rinus
    Geplaatst op 15:16h, 17 december Beantwoorden

    Leuk dat jullie het zo naar je zin hebben! En helemaal top die gele vegen op het gezicht, zo kruip je echt in de huid van de lokale boeddhist! Groetjes uit Mexico A&M

  • Marlene Vermeij
    Geplaatst op 19:39h, 15 december Beantwoorden

    Ha Malou en Joost,

    Gisteravond zijn we met alle vrijwilligers v.d. Bloementuin en Rudolf gaan eten bij restaurant “Blij” aan de Lauwerecht om
    het Tuinjaar af te sluiten. Het w

    Natuurlijk hebben we toen ook even over jullie gesproken en dat we genieten van jullie mooie reisverhalen !

  • BM en BV
    Geplaatst op 19:21h, 14 december Beantwoorden

    Hallo saampjes,
    Weer mooie verhalen maar het mooiste is toch de ballonvaart denken wij,we hebben het zelf ook al eens meegemaakt, zo rustig zo ontspannen in zo’n mandje heerlijk.
    Verder geniet er maar van in Mayanmar echt iets voor jullie, het landschap het weer echt heel mooi, maar wij hebben de kerst.
    We wachten weer op nieuwe mooie verhalen van jullie, gr uit Venray.
    BM BV.

  • Marlene Vermeij
    Geplaatst op 15:34h, 14 december Beantwoorden

    Ha Malou,

    Ik geniet iedere keer weer mee met jullie bijzondere verhalen !

    Bij het verhaal over jouw belevenissen in de luchtballon krijg
    ik echt kippevel.
    Nog veel reisplezier toegewenst !

    Bloementuingroeten, Marlene.

  • Chrissy
    Geplaatst op 11:43h, 12 december Beantwoorden

    Mooi om te lezen! Vooral het varen in een luchtballon lijkt me zo bijzonder daar! En al die magische pagodes… echt speciaal om mee te maken. Geniet ervan samen!

  • Joryl
    Geplaatst op 18:59h, 11 december Beantwoorden

    Wauwie, kippenvel! Wat bijzonder die ballontocht en dat je dan ook nog Joost zag staan, mooi! Sowieso helemaal magisch daar, al die prachtige pagodes en tempels. Nu ben ik toch wel overtuigd dat ik Myanmar écht snel wil bezoeken. Dat het land jullie raakt hoor ik eigenlijk van iedereen die er ooit is geweest. Geniet en verdwaal ze nog daar.
    Veel liefs en een dikke knuffel

  • Loes
    Geplaatst op 18:45h, 11 december Beantwoorden

    Wauw, wat mooi dat dit land jullie hart nu al heeft gestolen.
    Zeker geen spijt dus van de keuze om toch te gaan denk ik? Het lijkt me dat je de lokale bevolking ook juist kan steunen door wel bij hen te zijn (lees: geld uit te geven).
    Hopelijk blijft het daar ook de rest van jullie verblijf rustig en veilig., en komen de kippenvel ervaringen alleen van prachtige vergezichten en onvergetelijk mooie ervaringen.

    Je beschrijving is wel mooi. Doet me denken aan onze tochten op de fiets door het dagelijkse leven van jullie buurlanden nu. Ookal zijn we niet in Myanmar geweest, je verhaal laat me wel weer terug beleven hoe het was op twee wielen in Azië. Voor ons hele mooie herinneringen. Zo’n zelfde als jullie nu aan het maken zijn.

    Hier inderdaad de dagen voor kerst. In huis rennen nog twee na stuiterende druktemakers. Er worden nog dagelijks (nep)pepernoten uitgedeeld, in nep stoomboot (lees kartonnen doos) gevaren en door de raam naar het zwarte duister gestaart of Sinterklaas alweer komt.

    Zelfs nu er een prachtige rood versierde kerstboom in de woonkamer prijkt, wil het nog niet zo goed doordringen in de kinderhoofdjes dat het sinterklaasfeest echt afgelopen is.

    Achja, 5 december is ook met recht het kinderfeest, en het kerstfeest misschien wat meer voor de grote mensen. Want zelf vind ik het prachtig De lampjes, de kerstliedjes, de kaarsjes, een ijsbaan zelfs de kou en het donker. Binnenkort maar een kerstmarkt op zoeken om onder het genot van een glühwein van de kitscherige gezelligheid te genieten.

    Geniet nog daar van jullie bijzondere decembermaand.

  • Tineke&Wim
    Geplaatst op 17:38h, 11 december Beantwoorden

    We blijven genieten van jullie prachtige verhalen, terwijl we tussendoor ook al zo veel horen en zien. Hier hebben we de eerste vorst al weer gehad, met overigens ook prachtige zonsopkomsten en ondergangen. Maar zoals jullie dat nu beleven kunnen we ons nauwelijks voorstellen. Busreizen, fietsen en scooteren dwars door het leven van alle dag in zo’n land klinkt al geweldig en het dan ook nog een keer rustig vanuit je ballon kunnen beschouwen is helemaal de kers op de pudding. Benieuwd naar de volgende ” verdwaling”.

    Veel liefs,

    Tineke en Wim

  • Els Verheijen
    Geplaatst op 14:03h, 11 december Beantwoorden

    Ha Malou!
    Dacht eerst toen ik die luchtballonnen zag dat je toevallig in Capadocië in Turkije was beland. Maar wel schitterend hoe jullie dit allemaal ervaren. Iets om nooit meer te vergeten. Das nog eens wat anders dan gastvrouwtje spelen in Het Schuttersveld. Alhoewel we dit samen ook wel gezellig vonden. Het ga jullie goed. Geniet ervan!

  • Jos
    Geplaatst op 12:40h, 11 december Beantwoorden

    Prachtig verhaal. En een topervaring. Die vele ballons die varen boven de vele tempels vormen een magisch gezicht.
    Myanmar is nu al een pareltje aan de ketting van jullie reis.
    Voor de resterende tijd daar meer van zulke momenten gewenst.
    Liefs

  • Anoniem
    Geplaatst op 10:07h, 11 december Beantwoorden

    Ha genieters.

    Ook bij het lezen en zien van de foto’s krijg je kippenvel. en niet van angst .”Malou daar zover weg in een luchtballon”.
    Die angst was er misschien wel geweest als ik van tevoren geweten had dat je dit ging doen..
    Mooie zonsop/ondergangen zijn er hier minder in de donkere dagen voor kerst, wij zien steeds meer lichtjes in het straatbeeld verschijnen.
    Ook de folders komen weer binnen met al het kant en klare eten houdbaar tot en met kerst !!!!!!!!!!!!!

    Lieveknuffelkusmum.

    .

  • Sanne
    Geplaatst op 08:23h, 11 december Beantwoorden

    Wat tof allemaal! Die tocht in de luchtballon lijkt me super! Wat een ervaring! 😀

    Geniet er samen van. X

  • Riet Verijdt
    Geplaatst op 07:39h, 11 december Beantwoorden

    He Malou,
    Wat een mooi verhaal weer en de foto’s laten zien hoe allemachtig prachtig het daar moet zijn!
    Je krijgt er een ” Happinezz” gevoel van.
    Zie weer uit naar jullie volgende verhaal. Heel veel reisplezier nog en ook groetjes aan Joost
    Liefs Riet

Geef een reactie op Joryl Annuleer reactie