Ga je mee verdwalen? | Ga je mee verdwalen jn Iran - onze eerste ervaringen
Dit is ons eerste verdwaalverhaal van deze wereldreis, beginnend in Iran en verder langs een deel van de zijderoute verder Azië in
Teheran, Iran, zijderoute, Esfahan, Isfahan, gajemeeverdwalen, globetrotter, wereldreis, Kashan, ervaringen, thee, perzië
16048
post-template-default,single,single-post,postid-16048,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-9.4.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.12,vc_responsive

Religion’s tea

Religion’s tea

En toen ineens was het zo ver: de dag waarop we in het vliegtuig zouden stappen, het onbekende tegemoet. En wat voel je op zo’n moment even extra hoeveel liefde er is en wat zijn die laatste knuffels en lieve woorden waardevol. Even vraag je je af waarom je meent dit alles achter te moeten laten, maar op het moment dat je elkaar dan aankijkt en door die poortjes gaat, lonkt het avontuur en alles wat we nog zullen gaan ontdekken. Laat het (ver)dwalen beginnen!

Na 2 prima vluchten en een paar uur redelijk slapen op de vloer van het vliegveld van Qatar, stapten we ineens een andere wereld binnen. Want compleet anders is Iran. En ook weer niet.

Met de taxi rijden we Tehran binnen. Een van de eerste dingen die we zien: stoffige tanks, oud wapentuig en hier en daar een wachttoren. Even schiet het door ons heen: zou dat schrikbeeld dat veel mensen bij Iran hebben dan toch kloppen? Niet veel later doemen echter de contouren van een grote en relatief moderne en groene stad op en dat idee verdwijnt direct. We komen aan bij ons thuis voor de komende nachten en worden warm onthaald door Mehdi en zijn vrouw Forough in hun appartement vol met perzische tapijten en een bord vol verse watermeloen en zoete druiven. Die avond eten we onze eerste, heerlijke Iraanse maaltijd.

Hoewel Teheran een prima metro heeft, besluiten we zoveel mogelijk te voet (een deel van) de stad te verkennen. En zo lopen we langs wisselkantoortjes, kebabzaakjes, meubelwinkeltjes, ijssalons, bakkerijen, tapijthandelaren, parfumerietjes, theestandjes en moskeeën. Het lijkt alsof iedere straat weer een andere ‘specialiteit’ heeft. Witgoed bij witgoed, telefoons bij telefoons, lampen bij lampen. Toeterende auto’s en ronkende motoren zorgen ervoor dat er een deken van uitlaatgassen over de stad ligt en maken het een hele uitdaging over te steken. Het valt op dat in Tehran vrouwen niet achter het stuur zitten, later in Esfahan zien we ze juist heel vaak rijden. Ook lijkt het alsof taxi’s vaker doorrijden als een vrouw ze probeert aan te houden, of beelden we ons dat in? “Welcome to Iran!” horen we vaak ineens. En met handen en voeten maakt een man op een straathoek ons duidelijk dat hij Jacob heet en kleermaker is, of we het naar onze zin hebben in Iran? Op een enkele muurschildering na, merken we weinig van de veel beschreven vijandigheid tegen Amerika, ook niet als je het er met mensen over hebt. Wellicht verandert dit nog als we later de plek bezoeken waar de Amerikaanse ambassade heeft gestaan.

Afstanden blijken lastig in te schatten, wat op de kaart een klein stukje lijkt, is in de praktijk vele meters lopen. We leggen dan ook heel wat kilometers af, maar het is heerlijk om de vrijheid te hebben ieder leuk straatje dat we zien even in te duiken. Bovendien krijg je super veel mee van de dagelijkse taferelen van de stad. Vooral ’s avonds zie je vaak hele gezinnen winkelen, van kleding tot de nieuwste koelkast. Teheran is een mix van traditioneel en modern. Geen mooie stad, maar wel een prima begin van deze reis. En hoewel je zou denken dat westerlingen steeds vaker geziene gasten zijn, blijkt dat niet uit de vele mensen die ons aanstaren en zichtbaar over ons praten.

’s Avonds op onze kamer lijkt het Tros muziekfeest op het plein wel achter ons te zijn neergestreken en horen we gezang, geprevel en geschreeuw. Het blijkt een aangelegenheid van een iets ander kaliber: overal in de stad wordt gerouwd om de vermoorde imam Hossein, een grote held van de Soenitische moslims (de meerderheid van de moslims in Iran). 10 dagen zullen er openbare diensten zijn om hem te eren tijdens Ashura en in Isfahan belanden we zelfs middenin een processie.

Na een paar dagen in deze drukke, hectische stad is het fijn om in de bus te stappen naar Kashan. Aan het einde komen we nog even terug voordat we verder vliegen. We hebben begrepen dat we voor het vervoer het beste een VIP bus kunnen pakken. Amper duurder dan de mahmooley (reguliere bus) en een comfortabele manier om de lange afstanden die we nog voor de boeg hebben af te leggen. En comfortabel is het! Met een pakje sinaasappellimonade en zoete koekjes uit het inbegrepen lunchboxje rijden we naar het zuiden, op naar de woestijn!

Veel steden in Iran zijn namelijk ontstaan uit oases in de woestijn en de weg naar Kashan gaat dan ook door een droog landschap met machtige bergen en hier en daar een nederzetting. Van de woestijn zelf hebben we weinig gezien in Kashan, daarvoor gaan we later nog verder richting Yazd en de Kaluts, maar het is wel een fijne plek om even bij te komen van de hectiek van de stad. We proberen accommodatie te vinden voor een paar nachten, maar er is slechts plek voor 1. We besluiten de volgende dag door te  reizen naar Esfahan en later nog naar Kashan terug te komen. De tijd die we hebben in Kashan brengen we slenterend door. Door de stoffige straatjes en mooie bazaar en zittend bij de Marsjed-e Aghra Bozorg moskee. En we drinken zoete thee (ja, zelfs Malou!) bij een van de velen theestandjes die gedurende de dag overal in Iran gratis thee verstrekken. “Don’t thank me, it’s my religion’s tea” aldus de man die ons het glaasje geeft. Later blijkt dat ook dit te maken heeft met de herdenking van Imam Hossein en we zullen nog menig mierzoet theetje aangeboden krijgen.

In Esfahan hebben we een fijn hotelletje gevonden voor een nog fijnere prijs en we besluiten dan ook wat langer te blijven dan gepland. Ook omdat in Shiraz en Yazd alles binnen ons budget de dagen daarna al volgeboekt is. Vooraf boeken lijkt ineens toch niet zo’n stom idee. We dwalen weer door de straatjes en maken kennis met het enthousiasme van de Iraniers en de dankbaarheid dat er toeristen naar hun land komen, ondanks alle onrust in de wereld en dan vooral ook de landen om Iran heen. Een man die geen Engels sprak duwde Joost zijn telefoon in handen met aan de andere kant van de lijn zijn zoon die ons uitnodigde bij hem thuis te komen overnachten. Of, zoals een jongen van een jaar of 18 zei “We want to show you we are not ISIS”.

In het park raken we aan de praat met een man die 37 jaar in Duitsland gewoond heeft en vloeiend Duits spreekt. Hij is 3 jaar terug in Iran maar vertrekt binnenkort weer naar Europa om zijn oude dag in Zwitserland te vertoeven. Hij heeft niet meer kunnen wennen aan het leven in Iran en lijkt bijzonder blij dat hij weer even Duits kan spreken, de taal van het land dat als zijn thuis is gaan voelen. Hij geeft ons allerhande tips voor dingen die we kunnen doen in Esfahan, waaronder de Vank Cathedral in de Armeense wijk. En zo komt het dat we de ene dag in de prachtige Lotfollah moskee staan, met zijn magische lichtinval en prachtige mozaiken, en de volgence dag in deze duizelingwekkend mooi beschilderde kerk. Hoewel Esfahan heerlijk is om doorheen te lopen, merken we direct een verschil als we de Armeense wijk binnen komen. Wat een rust, wat een stilte, voor het eerst lijkt het ook alsof ook wij even helemaal tot rust komen. Even alles van de afgelopen week in stilte verwerken.

In de rest van Esfahan is het eigenlijk nooit echt stil: auto’s, veel mensen op straat en steeds wel ergens een moskee of luidspreker waaruit preken, verzen of mededelingen komen geschald. Hoewel de mensen zelf helemaal niet zo overkomen, gaat er op de een of andere manier toch iets dreigends vanuit. Misschien wel omdat we het niet kunnen verstaan of omdat het vaak zo hard is. Zo ook de processie waar we bij uitkomen: mooi om te zien en tegelijkertijd klinken de trommels soms wat onheilspellend. De sfeer is echter extra uitgelaten en we worden van alle kanten aangesproken, gefilmd en op de foto gezet en krijgen een bijbehorend geel bandje omgeknoopt. We lopen een eindje met de processie mee en vervolgen dan onze weg over de verschillende bruggen van Esfahan.

We hebben de afgelopen dagen de sfeer van de stad goed kunnen proeven, een goede keuze om hier wat langer te verblijven. Het heeft ons bovendien de kans gegeven wat dingen voor het vervolg van onze trip uit te zoeken. Het visum voor China is nog niet gelukt (op het moment kun je (bijna) nergens een visum aanvragen behalve in je land van herkomst), dus we gaan het anders doen. Vanuit Oezbekistan hebben we een vlucht geboekt naar Bangkok en vanuit daar gaan we de grens over naar Myanmar. Maar…eerst nog even door in Iran. Tot het volgende verdwaalverhaal!

 

* Foto’s en filmpje volgen later als het internet dat toelaat. Op Instagram proberen we af en toe een foto te posten, dat gaat op de een of andere manier makkelijker dan op deze site.

21 Reactie's
  • Fieke en Jules
    Geplaatst op 20:10h, 23 oktober Beantwoorden

    Lieve Malou en Joost,
    Inmiddels is hier de herfst volop begonnen en ik zit heerlijk bij ons kacheltje en lees jullie verdwaal-verhaal. Voor even waan ik me in een andere wereld, wat een heerlijk gevoel! Ik kijk al uit naar jullie volgende verhaal. Enjoy en tot spreeks 🙂 liefs, ook van Jules!
    Groetjes Fieke

  • Anoniem
    Geplaatst op 18:09h, 22 oktober Beantwoorden

    Hi Joost & Malou,

    Wat een fijne beelden en verhalen so far uit het Iraanse! Ook al met zelfgemaakte vislijnen een catch van de day op of schorpioenen op een stokje moeten rijgen en ala marshmellows opgepeuzeld? Genietse in ieder geval van al het moois en lekkers daar (jaloersmakende granaatappeltjes zag k al op de app voorbij komen :)) en succesjes met het verder verdwalen de wereld in! Looking forward to de nieuwe avonturen en verhalen die daar bij horen!!

    Groetjes liefs,

    Sjoerd

  • BM en BV
    Geplaatst op 14:58h, 21 oktober Beantwoorden

    Hallo BM en Joost,

    Leuk dat de reis goed verloopt geniet maar van de mooie dingen om je heen,
    En op naar het volgende land vol avontuur.
    Gr uit Venray BM, BV.

  • Nora
    Geplaatst op 12:18h, 21 oktober Beantwoorden

    Dag lieverds,
    nu pas tijd voor jullie eerste reisverhaal! fijn lezen in mijn nieuwe leventje van lange dagen werken, ov en vroeg slapen 😉 zo benieuwd naar de volgende ervaringen, en de fotos! geniet ervan samen. kus!

  • Rosalinde Dekker
    Geplaatst op 06:30h, 19 oktober Beantwoorden

    hallo lieve Joost en Malou
    Wim en Tineke zijn op bezoek geweest en hebben me geholpen met de mogelijkheid om met jullie mee te dwalen.
    ik bewonder de mooie foto’s en lees met plezier de verhalen, krijg een heel ander idee nu van dit deel van de wereld.
    blijf voorzichtig en geniet van alle mooie ervaringen
    liefs uit Oostvoorne, roos

  • Annemie Bonants
    Geplaatst op 20:18h, 16 oktober Beantwoorden

    Wat een verhaal en zo mooi beschreven. Heerlijk om jullie ervaringen te lezen. Wat een mooi begin. Liefs Annemie en jos

  • Marleen
    Geplaatst op 19:32h, 16 oktober Beantwoorden

    Ha Malou en Joost,

    Wat heerlijk om vanuit Nederland mee te mogen genieten van jullie avonturen in Iran. Het leest erg lekker. En zoals hierboven al door anderen gezegd; je kunt de sfeer goed proeven zo. Het lijkt me een mooi en bijzonder land. Gaaf dat jullie dit meemaken en beleven. Ben benieuwd waar jullie op dit moment vertoeven en welke avonturen jullie inmiddels alweer mee hebben gemaakt.

    Nu al zin in t volgende verhaal!
    Liefs Marleen en Martijn

  • lleo en Gerrie Buddiger
    Geplaatst op 11:12h, 16 oktober Beantwoorden

    Mooi geschreven. Net of we er zelf zijn. Tot het volgende verhaal.

  • Familie Janssen
    Geplaatst op 10:03h, 15 oktober Beantwoorden

    Lieve Malou en Joost,

    Wij sluiten ons volledig aan bij de voorgangers die reageren op jullie mooi beschreven eerste reisdagen!
    Geweldig om te lezen en fijn dat jullie het naar de zin hebben, super!
    Veel plezier en we kijken al weer uit naar de volgende ervaringen.

    Groetjes uut Oeldere,
    Jan en Helmie
    Femke en Siem
    Maartje en Pim

  • Anoniem
    Geplaatst op 07:20h, 15 oktober Beantwoorden

    Wat kan je super mooi schrijven Malou! Wij zijn net weer terug uit Vietnam en vind het heel leuk om dan nu jullie reisverhaal te lezen! 🙂 Ik kijk uit naar jullie volgende verdwaalverhaal! Liefs, Lynn

  • Loes
    Geplaatst op 18:04h, 14 oktober Beantwoorden

    Lieve Malou en Joost,

    Wat moesten we lang op jullie eerste verhaal wachten 😉
    Het voelt als of jullie al zooo lang weg zijn en zo te lezen ook al zooo veel hebben beleefd.
    Eigenlijk alleen maar goed nieuws want dat betekent dat jullie lekker aan het genieten zijn “in het moment” en niet geplaagd worden door het continu bij moeten houden van de website.
    Niet helemaal waar, want wij vonden het meer dan super attent dat je aan onze trouwdag en de verjaardag van Julian dacht daar aan de andere kant van de wereld. Dus gelukkig Nederlandse “beslommeringen” nog niet helemaal vergeten.
    Wij hebben een prachtig verjaardagsfeestje gehad. Op zijn Nederlands, met taart, koffie en cadeautjes. Wel binnen, want buiten wordt het koud. De herfst is echt begonnen. De jongens krijgen winterjasjes aan en mutsen op als we naar buiten gaan.
    Voor ons dus geen teva’s aan de voetjes meer. Maar hopelijk kunnen jullie die voorlopig aan laten.
    Met de nieuwe plannen om eerst naar Bangkok te vliegen zal dat waarschijnlijk ook voorlopig nog wel lukken. Wel mooi dat jullie die vrijheid hebben om de planning helemaal om te gooien. Het voelt misschien lastig om het oorspronkelijke plan los te laten? Maar dat hoort bij verdwalen. Soms moet je de vertrouwde geplande weg links laten liggen en rechts af slaan. Dat beloofd alleen maar meer avontuur.
    Heel veel plezier, geniet van de cultuur, de vrijheid en de indrukken.
    Groetjes,
    Erik en Loes, (en ook een dikke knuffel van Julian & Olivier)

  • Tineke en Wim
    Geplaatst op 17:14h, 14 oktober Beantwoorden

    Fijn dat de eerste dagen al zo positief zijn verlopen.
    Prachtige foto’s ook al via whatsapp.
    We hopen dat we nog veel van dit soort mooie beschrijvingen krijgen.
    Blijf zo om je heen kijken en geniet er van, wij genieten mee.

    Veel liefs, Tineke en Wim

  • Jessie Cox
    Geplaatst op 17:10h, 14 oktober Beantwoorden

    Hoi Malou en Joost,

    Heerlijk, een verdwaal verhaal, jullie nemen me meteen mee. Laat jullie verrassen en ik kijk uit naar een nieuw verhaal.

    Groetjes Jessie

  • Anoniem
    Geplaatst op 16:25h, 14 oktober Beantwoorden

    Ha Maloutje en Joost.

    Meteen bij het eerste bericht neem je me mee verdwalen.
    Je zou een boek kunnen schrijven “onze vrouw in TEHERAN”!

    LIeveknuffelkusmum.

    (Op het moment dat ik dit schrijf schalt hier op de tv een oproep tot gebed vanuit een moskee in Deventer.}

  • Anoniem
    Geplaatst op 16:09h, 14 oktober Beantwoorden

    Malou,

    Zie ik dat nu goed op de foto????
    Heb jij het licht gezien??
    Jos

  • Anoniem
    Geplaatst op 16:08h, 14 oktober Beantwoorden

    Lieve reizigers,

    Het spits is afgebeten, de kop is eraf, het begin is gemaakt!
    Blij dat het goed gaat en dat jullie in een korte tijd al zoveel gezien hebben.
    Mooie beschrijving van de sfeer in Iran en af en toe info over het land.
    Geniet er van en laat nog maar vaak je horen.
    Ben benieuwd naar de foto’s!!

    Liefs,
    Jos
    .

  • Anoniem
    Geplaatst op 15:50h, 14 oktober Beantwoorden

    Lieve Malou en Joost.

    We waren al benieuwd aan het uitkijken naar jullie eerste verhaal…. En daar is ie dan!
    We beleven de sfeer en zien jullie door de straten in Iran lopen.
    Meteen al weer benieuwd naar het volgende verslag, dus erg mooi beschreven.

    Groetjes en liefs,
    Noud & Agnes

  • Anoniem
    Geplaatst op 14:07h, 14 oktober Beantwoorden

    Goed verwoord. Voel bijna de sfeer en de gastvrijheid. Veel fijne uitdagingen gewenst!
    Henk

  • Jacqueline
    Geplaatst op 11:57h, 14 oktober Beantwoorden

    Wat een mooi geschreven stuk! Ik kan het ook bijna voor me zien, zo levendig omschreven :). Klinkt als een heel goed begin van een fantastische reis! Wat fijn dat er zoveel ruimte is om spontaan te besluiten of jullie links of rechts gaan en om ergens langer te kunnen blijven als het goed bevalt. Heerlijk die vrijheid, dat gaat vast nog veel moois brengen! Geniet!

  • Anoniem
    Geplaatst op 11:56h, 14 oktober Beantwoorden

    Hoi Malou en Joost ,
    Wat een ervaringen al aal in 1 week!!
    Leuk hoor!hoi
    En wat is het goed beschreven! Fijn om te lezen!!😄

    • Anoniem
      Geplaatst op 12:03h, 14 oktober Beantwoorden

      Sorry, de vorige reactie was mijn mij!
      Geniet!!!!!

      Lieve groetjes,Annelies de Bruin

Geef een reactie op Anoniem Annuleer reactie