Ga je mee verdwalen? | Het tweede blog over onze reis door Iran - All the hemispheres
Ga mee verdwalen in dit tweede verhaal over onze reis door Iran. Neem ook een kijkje op de fotopagina voor wat beelden bij de (lange) tekst :)
Iran, ervaringen, wereldreis, zijderoute, hafez, Yazd, Kashan, Teheran, Shiraz, globetrotters, wanderlust, desert, woestijn, Fahraj, perzië, bus, taxi, Dharband, hoofddoek, Qom, Masjed-e Al-Molk, bazaar, hamam, Abyaneh, Hazrat-e Masumeh, verhaal, blog, reisverslag, reisverhaal, gajemeeverdwalen
16120
post-template-default,single,single-post,postid-16120,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-9.4.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.12,vc_responsive

All the hemispheres

All the hemispheres

All the hemispheres

Leave the familiar for a while.
Let your senses and bodies stretch out

Like a welcomed season
Onto the meadows and shores and hills.

Open up to the Roof.
Make a new water-mark on your excitement
And love.

Like a blooming night flower,
Bestow your vital fragrance of happiness
And giving
Upon our intimate assembly.

Change rooms in your mind for a day.

All the hemispheres in existence
Lie beside an equator
In your heart.

Greet Yourself
In your thousand other forms
As you mount the hidden tide and travel
Back home.

All the hemispheres in heaven
Are sitting around a fire
Chatting

While stitching themselves together
Into the Great Circle inside of
You.

– Hafez –

 

Een prachtig, toepasselijk gedicht van de bekendste en meest geëerde dichter van Iran: Hafez. Er wordt wel gezegd dat iedere Iraniër een gedicht van hem kent en dat, naast de Koran, ieder huishouden wel een gedichtenbundel van hem heeft. En in de stad waar hij vandaan komt, Shiraz, is de liefde voor Hafez nog een beetje meer voelbaar. Dat laatste kunnen we niet helemaal beamen, maar dat heeft waarschijnlijk ook met de staat van ons Farsi te maken 😉 De voornaamste plek waar we de aanwezigheid van Hafez wel degelijk voelden, was bij zijn tombe. Iraniërs van alle leeftijden komen naar deze plek om hun respect te betuigen door wat lijkt op het prevelen van gedichten en gebeden, terwijl ze zijn graf aanraken. Mooi om te zien en een fijne plek om te zitten en te kijken naar alles wat voorbij komt.

De tocht van Esfahan naar Shiraz was er wederom een door bergachtig landschap. Bergen die vooral grijs, bruin en zwart, maar weinig groen zijn. Waarschijnlijk inherent aan de droogte op dit moment. Ook komen we geregeld langs een carvanserai, een ommuurde vierkant waar kooplieden die vroeger de zijderoute bereisden, de nacht in de luwte door konden brengen. Het viel ons weer op dat het in de steden opvallend schoon is op straat, maar dat onderweg de vlakten bezaaid liggen met plastic en ander afval.

Na een tocht van bijna 7 uur kwamen we in de avond aan in een heerlijke oase van rust: ons traditonal guesthouse voor de komende nachten. Uitkijkend over de zandkleurige heuvels en op een serene binnenplaats, was dit een fijne plek om Shiraz vanuit te verkennen. Het feit dat het traditioneel heet, heeft trouwens vooral betrekking op de bouwstijl van kamers om een binnenplaats heen, zodat de koelte gevangen blijft en het hier altijd een stuk aangenamer is dan buiten de poort. Naast de tombe van Hafez, bezochten we de betoverend mooie Masjed-e Al-Molk, met wederom een prachtige lichtinval die de regenboogkleurige ramen liet weerkaatsen op het tapijt binnenin de moskee. Een bijzondere plek, die we helaas moesten delen met een aantal tourgroepen. Maar als je soms even rustig afwacht tot alle selfies zijn gemaakt, kun je zelf toch ook nog wat mooie plaatjes schieten 😉

In de bazaar kwamen we uit bij een poort die volhing met perzische verzen. In de veronderstelling dat het wellicht van Hafez was, liepen we de met gedichten behangen binnentuin in. We betaalden lichtelijk teveel voor een rozentheetje, maar raakten gezellig aan de praat met wat Iraanse vrouwen die ons wisten te vertellen dat de gedichten weliswaar niet van Hafez zijn, maar wel van een man die zich de 2e Hafez noemt.

Na Shiraz pakten we de bus naar Yazd, de stad met de grootste woestijn-feel en daarmee een favoriete plek op deze trip. Op de een of andere manier had het oude centrum alles wat we ons bij Iran hadden voorgesteld. Een fijne sfeer en stoffige verdwaalstraatjes met zandkleurige huizen, die vooral vroeg in de ochtend heerlijk waren om door te slenteren. We aten heerlijke fesenjan (een gerecht van granaatappel, walnoot en lam), probeerde de lokale baklava (helaas geen succes) en waren toch wel erg gelukkig met de eerste cappucino sinds we geland zijn op Iraanse bodem. Ook hier hadden we een nachtje in een traditional guesthouse, de mooiste plek waar we geslapen hebben in Iran. 3 kamers rondom een prachtig binnenplaatsje en het mooiste uitzicht van heel Yazd vanaf de rooftop (waar de stad bekend om staat).

Vanuit Yazd maakten we een driedaags uitstapje naar Fahraj, een landbouw dorpje in de buurt. Weg van de stad en even wat meer meepikken van het Iraanse platteland en…de woestijn! Waar we eerst dachten een verkeerde keuze te hebben gemaakt omdat het volledig verlaten was, hadden we uiteindelijk 3 hele fijne dagen. Tijd om onze verdere trip te plannen, wat stiekem veel tijd heeft gekost de afgelopen weken o.a. door gebrekkig internet. Maar het is wel fijn dat we nu verzekerd zijn van een bed in Myanmar, aangezien het hoofdseizoen in volle gang is als we daar aankomen. Ook tijd om andere reizigers te ontmoeten en verhalen en ervaringen uit te wisselen. En eindelijk tijd voor een trip de woestijn in, iets dat we eigenlijk vaker hadden moeten doen. Kale vlakten met opengescheurde aarde, golvende zandduinen en een immense sterrenhemel: wauw! Bovendien aten we de allerlekkerste maaltijd die we in Iran op hebben: een stofpot van gepofte aubergine, tomaat, aardappel, knoflook, ui en wat kruiden. Simpel en zo ontzettend lekker. Bovendien een verademing na al die kebab. Schijnbaar eten Iraniers alleen kebab als ze buiten de deur eten, vandaar dat alle restaurants/eethuisjes een redelijk eenzijdige kaart hebben. Tel daar die prachtige sterren en fijn gezelschap van 3 Duitsers bij op en we hadden een perfecte avond.

Na Yazd en omgeving was het tijd om weer langzaamaan richting Tehran terug te reizen, met een tussenstop in Kashan. Wat een korte trip van zo’n 4 uur zou worden, werd een hele lange reisdag met (te) veel tussenstops en 2 chauffeurs die vergaten dat wij er in Kashan uit moesten. We hadden enorm geluk dat we dit lot deelden met een Iraanse vader en zijn dochter Minuz, die al lang in Duitsland wonen en nu op vakantie waren. Hoewel de bus gewoon doordenderde (ineens was het niet meer zo nodig om om de paar kilometer te stoppen), regelden zij dat we bij Qom een taxi in konden stappen die ons terugreed naar Kashan. Sorry kennen Iraniers niet volgens Minuz, maar een van de chauffeurs gaf in ieder geval soort van toe dat hij fout was geweest. Maar zonder de hulp van Minuz en haar vader hadden we waarschijnlijk gewoon in Teheran gezeten die avond. Geluk bij een ongeluk dus en zo hadden we dus toch nog onze twee dagen in Kashan. Waar we nog een keer de bazaar opzochten en er achter kwamen dat we nog lang niet alles hadden gezien. Het bleek de mooiste bazaar van Iran te zijn  met z’n prachtige bogen, binnenplaatsen met fonteintjes en oude hamam omgetoverd tot theehuis.

We tourden over een bergweg naar Abyaneh, een half bewoond, half afgebrokkeld dorpje met adobe (modder, water en stro) huisjes, kenmerkend voor de (oude) bouwstijl van Iran. In plaats van zandkleurig zoals op de meeste plaatsen, waren de huizen hier rood, wat prachtig afstak tegen de bergwand waar de huizen tegenaan gebouwd zijn. Lichtelijk toeristisch, maar toch de moeite waard. Het merendeel van de toeristen in Iran lijkt trouwens met een tourgroep te reizen en verreweg de meesten zijn Frans. Toch hebben we ons, los van bij wat bezienswaardigheden en in de hotels, vaak genoeg de enigen gewaand. We kunnen het ons wel voorstellen dat het toerisme aan zal trekken, zeker nu steeds meer maatschappijen op Iran gaan vliegen (zoals KLM) en wellicht ziet het er hier over een paar jaar dan ook wel heel anders uit. Je merkt het misschien nu al wel een beetje aan de mentaliteit die wat harder kan zijn dan wat we van tevoren overal lazen. Er is absoluut veel oprechte gastvrijheid, maar er is zeker ook een minder vrijblijvende kant en mensen willen, net als in andere landen, (logisch) ook gewoon aan je verdienen.

Van Kashan naar Teheran namen we een taxi, want we wilden nu wel graag een tussenstop maken in Qom. Na Masshad in het noord-oosten, de conservatiefste stad van Iran. En dat merk je! Meteen als je binnenrijdt zie je het al in het straatbeeld: vrouwen dragen alleen zwarte chadors en er lopen meer geestelijken rond dan we in de rest van Iran hebben gezien. Leuk weetje: de mannen met een zwarte tulband zijn rechtstreeks familie van profeet Mohammed en de mannen met een witte tulband zijn leerlingen. Ze zijn beiden in de leer om bijvoorbeeld imam of zelfs ayatollah te worden. Een mooi gezicht wel, ineens zitten we middenin een ander stukje Iran.

We bezoeken de Hazrat-e Masumeh shrine, een pelgrimsoord waar volgens onze toegewezen gidse jaarlijks 20 miljoen moslims naar toe komen. Maar niet voordat ik in een allesbedekkende chador gehesen wordt. Hoewel ik me bewust vaak in het zwart gekleed heb de afgelopen weken, ook tijdens Ashura, zijn mijn zwarte jurk en hoofddoek dit keer niet voldoende. Voor het eerst voel ik het, de ongelijkheid. Het heeft me de afgelopen weken geen moeite gekost om een hoofddoek te dragen en ik was er snel genoeg aan gewend. Ook van de impuls om mijn hand uit te steken was ik me snel bewust en ik wachtte af hoe de man in kwestie handelde. Geregeld betekende dit dat hij gewoon zelf zijn hand uitstak. Maar ook de keren dat ze mijn hand niet wilden schudden, gaven ze me bij wijze van groet een knikje met hun hand op het hart. Mijn mening over het wel of niet willen schudden van iemands hand daargelaten, heb ik me hier nooit vervelend bij gevoeld. Je merkt bovendien dat het gewaardeerd wordt dat je je aanpast aan de lokale gebruiken, zoals eigenlijk overal het geval is. En op de een of andere manier was ik niet zo bezig met waar het voor staat. Tot dus dat moment waarop ik in die allesverhullende, knellende chador gepakt werd en we naar een  verhaal luisterden over goed en kwaad en de verwijzing naar, zoals wel vaker de afgelopen weken, Joden en Israël. Nou vind ik dat het iedereen vrijstaat om te vinden en geloven wat ‘ ie wil, maar dat neemt niet weg dat ik me bij sommige religieuze opmerkingen wat ongemakkelijk voelde. En dus ook ineens bij de manier waarop vrouwen zich moeten bedekken.

Vanuit Qom reden we verder richting Teheran voor de laatste 2 nachtjes Iran. We haalden een frisse neus in Dharband, een wijk in het noorden van de stad en een fijne plek met cafeetjes, restaurantjes en en een stijle wandeling de berg op. Graag hadden we nog de voormalige Amerikaanse ambassade bezocht, maar deze was helaas dicht. En toen was het tijd om een taxi te pakken naar het vliegveld. Op het moment dat ik dit typ, zitten we in een vliegtuig vol opgeluchte mensen die de alcohol weer rijkelijk laten vloeien en de ene na de andere refill vragen 😉 Het waren 3 bijzondere weken in een bijzonder, niet altijd even goed te peilen, land. Eigenlijk niet te vangen in twee verhalen, maar het geeft hopelijk een indruk 🙂

We moesten er allebei een beetje inkomen de afgelopen weken, even afschakelen nog, maar ondertussen hebben we de reisflow wel wat meer te pakken. We kijken enorm uit naar alles wat we nog mee gaan maken de komende tijd, op naar Kazachstan en Oezbekistan!

 

 

* Er staan wat foto’s op de fotopagina! In de tekst toevoegen lukt nog niet zo goed en ook een filmpje wordt een wat langere termijnn project, maar er is in ieder geval wat beeld bij de tekst 🙂

19 Reactie's
  • Mia Hoeijmakers
    Geplaatst op 13:31h, 01 februari Beantwoorden

    Beste Malou en Joost,

    Wat een geweldig verhaal, super!

    Nicht Mia.

  • Marta Hamers
    Geplaatst op 10:52h, 08 november Beantwoorden

    Dank je wel Malou en Joost!
    Het was heerlijk om naast jullie te wonen voor 61/2 maand: een mooi startpunt om mee te willen verdwalen…..🌹🌹👍
    Ik heb genoten van jullie belevenissen in Iran en van het mee mogen reizen met jullie.
    Safe trip and enjoy!

  • Ingrid
    Geplaatst op 11:31h, 04 november Beantwoorden

    Mooi verhaal avonturiers!! Geniet er maar lekker van! xxx Ingrid

  • Jacqueline
    Geplaatst op 14:58h, 03 november Beantwoorden

    Wat klinkt dat mooi zeg! Vooral in de woestijn onder sterrenhemel en kampvuur, those are the moments!! 😀 De steden klinken ook echt prachtig! Ik kijk al uit naar het volgende verhaal! 😀 xxx

  • Thom
    Geplaatst op 12:02h, 03 november Beantwoorden

    Hey Malou,

    Leuk om te lezen allemaal, een mooie belevenis! Kan het me voorstellen dat de chauffeur en het OV flink wat roet in het eten kan gooien, maar zo een situatie zorgt ook weer een avonturierlijk verhaal. Ik ben benieuwd naar jullie indruk van Oezbekistan. Ik zie al best wat overeenkomsten met de fotos van Iran. Ik vond Bukhara het mooiste in Oezbekistan, Khiva schijnt nog mooier te zijn maar daar kon ik niet meer langs. Nog veel succes!

    Gr.

    Thom

  • Annemie Bonants
    Geplaatst op 13:35h, 02 november Beantwoorden

    Geniet weer mee van jullie avontuur. Wat weer een mooi verhaal.

  • Marleen
    Geplaatst op 19:55h, 01 november Beantwoorden

    Voor mijn geen digitaal zaterdagochtend verhaal, maar wel heerlijk om het deze regenachtige dinsdagavond te lezen.
    Ik snap dat 2 verhalen niet genoeg is om Iran volledig te beschrijven, maar je hebt zeker een goede indruk gegeven. Bijzonder de avonturen die jullie meemaken. En ook bijzonder om in zo’n andere cultuur te vertoeven voor een paar weken. Hopelijk is het eten de komende tijd wat gevarieerder.
    Fijn om te horen dat jullie de reisflow nu een beetje te pakken hebben. Ben alweer benieuwd naar het volgende verhaal.
    Liefs Marleen en Martijn

  • Max
    Geplaatst op 12:40h, 01 november Beantwoorden

    Wat leuk Joost en Malou. Met veel plezier lees ik jullie verhalen. Ik ben benieuwd naar jullie volgende avontuur 🙂

  • Loes
    Geplaatst op 08:41h, 01 november Beantwoorden

    De laatste letter van jullie hoofdstuk Iran staat alweer op papier. Wat gaat dat snel!
    Fijn dat jullie zo’n mooie momenten hebben gehad daar.
    Spannend om nu weer een nieuw land met een nieuwe cultuur te gaan ontmoeten.

    De afgelopen dagen hebben wij ons ook laten betoveren door 1001 nacht.
    Vier dagen Efteling, waar we dus ook bij Fakiers, paleizen en gezellige binnenplaatsjes hebben kunnen genieten van het zonnetje.
    Want het is hier prachtig herfstweer. Net zo’n mooi weer als 11 jaar geleden Malou, toen we ook (per ongeluk in de Herfstvakantie) met zijn viertjes in de Efteling waren.
    Nu was het gelukkig niet erg dat het druk was want we hadden alle tijd. De jongens hebben genoten van Klaas vaak, de sprookjesboom en carnaval festival.

    Maar vandaag begint voor ons het dagelijkse (werkende) leven weer. En jullie avontuur gaat gewoon weer lekker door.
    Geniet ervan.

  • Eline
    Geplaatst op 20:17h, 31 oktober Beantwoorden

    Haa Malou en Joost!
    Wat heerlijk om jullie verhaal te lezen, geeft een goeie indruk van de wereld op die plek! Wat veel verschillende prachtige dingen hebben jullie al gezien zeg 🙂 geniet van het vervolg van de trip, ik geniet graag vanaf een afstandje mee! 😉
    Vanavond m’n eerste nachtje in Antwerpen! Zit midden in de Joods-orthodoxe buurt, dus dit straatbeeld maakt dat ik me stiekem ook best wel op een exotische plek ver van Utrecht waan 😉
    Tot schrijfs en lees’!
    Liefs, Eline

  • Annelies de Bruin
    Geplaatst op 17:00h, 31 oktober Beantwoorden

    Hoi Malou en Joost,

    Wat leuk om jullie ervaringen te horen..
    Op naar Oezbekistan !
    Liefs😘

  • Chrissy
    Geplaatst op 14:13h, 31 oktober Beantwoorden

    Leuk om een beetje mee te krijgen van jullie avonturen! En ook fijn om te lezen dat jullie zoveel moois zien en meemaken. Nu op naar het volgende land! Liefs

  • Jos
    Geplaatst op 17:59h, 30 oktober Beantwoorden

    Het mooiste lijken me de avonden/nachten in de woestijn.
    En daarbij de associatie met kampvuren onder een duizelingwekkende sterrenhemel.
    En iedereen om beurten een van de 1001 sprookjes vertellen.
    Ik ben niet (meer) bang dat jij, Malou, moslima gaat worden.
    Dat lucht op.

    Veel liefs uit Venray,

  • Chris, Suzy, Anne
    Geplaatst op 16:56h, 30 oktober Beantwoorden

    Mooie verhalen, zeg! En nog prachtigere foto’s! Geniet er maar volop van!

    Dikke kusknuf,
    Chris, Suzy & Anne

  • Jean-Paul
    Geplaatst op 16:38h, 30 oktober Beantwoorden

    Mooi op deze manier mee te genieten met jullie reis! En goed te weten dat de alcohol weer (rijkelijk ;-)?) vloeit!! Buurman is trots :D.

  • Moniek
    Geplaatst op 19:04h, 29 oktober Beantwoorden

    Lieve Malou en Joost,

    Ontzettend leuk dat we op deze manier mogen meegenieten van jullie reis! Erg mooi verhaal weer!
    Geniet ervan, kijk uit naar het volgende verhaal!

    Liefs,
    Moniek

  • Sten
    Geplaatst op 13:05h, 29 oktober Beantwoorden

    Leuk verhaak en leuke foto’s!

    Veel plezier en blijf genieten!

    Gr. Sten

  • Joryl
    Geplaatst op 10:29h, 29 oktober Beantwoorden

    Sprookjesachtig! Heerlijk dwalen door al het moois. Benieuwd naar de eerste Oezbekistaanse indrukken, geniet er van 🙂
    Veel liefs

  • Henk Kampers
    Geplaatst op 06:33h, 29 oktober Beantwoorden

    Dank weer voor jullie mooie verhaal, haal op…gelijk!

Geef een reactie op Jacqueline Annuleer reactie