Ga je mee verdwalen? | From floods to fire
16549
post-template-default,single,single-post,postid-16549,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,qode-theme-ver-9.4.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.12,vc_responsive

From floods to fire

From floods to fire

Van rust naar regelen, van water naar vuur en van stad naar natuur. Van Maleisië reisden we vorige week via Australië naar Nieuw Zeeland, waar we de komende maanden zullen zijn.

De laatste dagen in Maleisie brachten we weer door in Kuala Lumpur. De wegen waren op een gegeven moment gelukkig vrij en na een uitgebreid afscheid, lieten we het regenwoud achter ons. Onderweg werden we nog even getrakteerd op een twintigtal kingfishers in alle kleuren van de regenboog. Ook zagen we verse olifantenmest op de weg en een duidelijk door olifantenpoten gemaakt pad in de bosjes. De machtige reuzen zelf hebben we niet gezien, maar alleen het idee dat ze dichtbij waren gaf al een kick. Kuala Lumpur was fijn, vooral omdat Joost grieperig was en daar even rustig kon uitzieken, maar eigenlijk zaten we er te lang. We verlangden al een tijdje naar de natuur en telden de dagen tot we eindelijk naar Nieuw Zeeland konden vliegen.

En die reis op zich was het er naar uitkijken al meer dan waard. We hadden namelijk een stopover van 12 uur aan de Gold Coast van Australië. 9 jaar geleden alweer begon ik in dit mooie, ruige land aan mijn stage en daarmee eerste reisavontuur, wat bijzonder om even terug te zijn. En als klap op de vuurpijl was het vliegveld niet ver van Byron Bay. Dit van oorsprong surf/hippiedorp is voor mij een van de fijnste plekjes ooit en het leek me leuk om dit aan Joost te laten zien. Zo zaten we dus, koud uit het vliegtuig, ineens in de auto. In Australië! Op weg naar Byron! Heel onwerkelijk, maar super gaaf. De hipsters lijken de hippies wat te hebben ingehaald, maar het blijft een heerlijk surfdorp met ditto sfeer en we hadden er met gemak nog veel langer kunnen blijven hangen.

IMG_3735

Die nacht kwamen we laat aan in Christchurch, waar we de gemiste slaap even goed inhaalden zonder ons te beseffen dat een jetlag op de loer lag. We waren natuurlijk ook ineens 5 uur opgeschoven in de tijd, dus dat hebben we de dagen daarna wel gevoeld. Toch gingen we meteen druk in de weer om een busje te regelen waar we de komende maanden in zouden kunnen wonen en rijden. In de tussentijd verblijvend in een prachtig houten huis op een heuvel net buiten de stad. Sowieso een heel mooi deel van Christchurch en we voelden ons dan ook meteen thuis. Ineens weer in het westen, hoewel je niet veel verder oostelijk kunt gaan dan dit.

De dagen waren gevuld met op internet zoeken naar busjes, bellen, langsgaan, nadenken, twijfelen en uiteindelijk beslissen. Het is een leuke Toyota Townace geworden waar van binnen nog een paar dingetjes gedaan moeten worden voordat we er mee weg kunnen. We hebben de bouwmarkten, stoffenwinkels en warenhuizen hier dan ook al afgestruind om de boel compleet te krijgen. Van Sarah (de eigenaresse van de Airbnb) kregen we oude gordijnen en dekbedovertrekken vormen de hoezen voor de bankkussens/matrassen. Anne (een vriendin van Sarah) en haar vriend Cyrus wilden dit wel allemaal op maat maken voor ons, wat een geluk. Vanmiddag zijn we een paar uur met ze aan de knutsel geweest en het ziet er al een stuk gezelliger uit. Zelf gaan we nog met jute het dak bedekken zodat we niet tegen alle gaten aan hoeven te kijken én we het busje hopelijk straks ook nog een beetje leuk kunnen verkopen. Als het goed is zijn we morgen good to go.

IMG_3737

Bijna waren we al eerder op pad gegaan omdat het ons letterlijk wat te heet onder de voeten leek te worden. Toen we maandagavond een stuk door de wijk liepen zagen we fikse rookpuimen achter de heuvel vandaan komen. Eerder die dag waren we nog naar Governors Bay geweest, de richting waar de rook nu vandaan kwam. In eerste instantie leek het alsof er een groot gebouw aan het afbranden was, maar al snel hoorden we dat het om een bosbrand ging en zagen we de eerste blushelikopters en -vliegtuigen af en aanvliegen. De eerste 2 dagen bleef het bij rook, maar woensdag draaide de wind en stak deze op waardoor het vuur, onze kant op, de heuvel over werd geblazen. Met het uur zagen we het dichterbij komen, in de verte vatten bomen vlam en blakerde het gras zwart. Tegen de avond zag het er steeds onheilspellender uit en toen het eenmaal donker was, stonden de heuvels in lichterlaaien. Er zat nog altijd een flinke vallei tussen, maar dat het vuur steeds dichterbij kwam was duidelijk. Mensen die dichter tegen de vallei aan woonden waren al geëvacueerd. Sarah had te horen gekregen dat zij mogelijk de volgende waren, maar dat ze zich tot die tijd geen zorgen hoefde te maken. Dit gold dus ook voor ons en we besloten dan ook te blijven. Die nacht werden we vaker wakker dan normaal, maar sliepen nog best goed in de wetenschap dat we op tijd zouden worden geïnformeerd. Tegen de ochtend bleek dat het vuur in de vallei was gebleven, tot aan de weg was gekomen en daar was opgewacht door brandweerauto’s om het goed te kunnen bestrijden. De mensen konden hier weer opgelucht ademhalen. Hoewel andere brandhaarden verderop nog niet geblust waren, leek de ergste dreiging uit de lucht. In de loop van de dag werd duidelijk dat de afgelopen dagen in totaal 11 huizen in vlammen waren opgegaan. Bij een crash met een heli kwam de piloot om het leven.

IMG_3736

Heftige dagen dus voor mensen die nog altijd aan het opbouwen zijn na de verwoestende aardbevingen van 2011 (en alle naschokken nadien). Christchurch is een mooie stad met veel oude elementen, maar veel (oude) gebouwen zijn beschadigd geraakt en zijn afgebroken of staan met studten overeind te wachten op een bestemming. Schijnbaar is het erg lastig voor de overheid om alles rond te krijgen voor het opbouwen met het gevolg dat het voor mensen ook langer duurt om het trauma een plek kunnen geven. Nog meer natuurgeweld in de vorm van deze bosbranden slaat dan ook extra hard in en de stad leek weer even zijn adem in te houden. Gelukkig heeft het gister en vandaag de hele dag geregend. Het is te hopen dat het voldoende is om de laatste brandhaarden en de hete aarde af te doen koelen, zodat ze hier ook dit snel achter zich kunnen laten.

Wij zijn in ieder geval veilig en vertrekken waarschijnlijk morgen. Waarheen weten we nog niet, maar ik denk dat we de zon een beetje achterna gaan reizen. Internet zal vanaf dan wel wat minder vaak beschikbaar zijn, maar we zullen proberen geregeld (foto)verslag uit te brengen. De fotopagina van deze site is in ieder geval weer up-to-date. Mocht de lente bij jullie toch niet doorzetten, staan daar wat zonnige plaatjes  😎

 

 

12 Reactie's
  • Jos
    Geplaatst op 18:15h, 20 februari Beantwoorden

    Dag globetrotters,

    Veel verder weg dan waar jullie zitten kan niet.
    Gelukkig voelt het door de grote communicatiemogelijkheden niet als zodanig..
    Zo voel ik bijna hoe krap het ligt in jullie camper(tje).
    Maar als jullie erachter komen wanneer een smal bed breed lijkt, is dat luxe-probleem ook weer opgelost.
    Veel plezier on the road.

  • Jacqueline
    Geplaatst op 12:33h, 20 februari Beantwoorden

    Hi there! Woaaaaaa wat ben ik blij voor jullie dat zo’n jarenlange droom van toeren in eigen campervan in vervulling gaat…En dan ook nog eens in zo’n prachtig mooi en uitgestrekt land als Nieuw-Zeeland!! Heel veel plezier! Maar joh, wat heftig dat jullie van overstromingen naar bosbranden gaan! Jullie beleven de natuur wel heel intens zo, niet alleen het mooie ervan, maar ook de ontembare en grillige kant ervan. Be safe you guys! Xxx liefs

  • Familie Janssen
    Geplaatst op 19:49h, 18 februari Beantwoorden

    Mooie verhalen, Malou en Joost en indrukwekkende avonturen! Het blijft lekker genieten voor jullie, heerlijk!

    Groetjes x, fam. Janssen uut Oeldere

  • Loes
    Geplaatst op 13:59h, 18 februari Beantwoorden

    Wauw jullie eigen busje opgeknapt om lekker mee te gaan toeren. Heerlijk! Onze campertrip komt ook steeds dichterbij dus als je nog tips hebt voor het wel en wee in een eigen moterhome dan kom maar op 🙂

    Maargoed, dat duurt nog eventjes voor ons. Eerst nog gewoon Nederland. Gelukkig zien wij ook af en toe al het zonnetje hier in ons kikkerlandje. Afgelopen woensdag 15 graden! En ook vanochtend hebben de jongens lekker buiten rond gerend bij de kinderboerderij en is Erik gaan “hiken” in Zuid Limburg.
    Hihi “Hiken” 🙂 Zo’n hike is natuurlijk niets vergeleken met de prachtige meerdaagse tochten die je daar bij jullie kan maken.
    Wij zijn toen vanuit Christchurch naar een gebied dichtbij gereden en hebben een wandeltocht gemaakt naar Nina Hut, Devilskin Saddle. Een prachtige tocht. En omdat dit geen “great walk” is misschien nog wel indrukwekkender en mooier dan de “toeristische” wandeltochten. Dus misschien een tip voor jullie.

    In ieder geval heel veel plezier!

    Oh, vergeet niet dit weekend een biertje te drinken op ons Limburgse feestje wat jullie nu moeten missen ALAAF!

  • Tineke en Wim
    Geplaatst op 12:13h, 18 februari Beantwoorden

    Het begint bij ons ook te kriebelen, als we dat campertje zien. Zijn benieuwd welke tips we de komende tijd allemaal zullen krijgen. Zoek voorlopig maar eens een rustige camping op en geniet van de natuur en zelf je potje weer koken. We volgen via de foto’s

  • Joryl
    Geplaatst op 10:43h, 18 februari Beantwoorden

    Heerlijk, het volgende nieuwe land om te ontdekken. Zag laatst bij 3opreis beelden van Nieuw Zeeland, echt prachtig. Lekker genieten nu in jullie huisje op wielen! Dikke knuffel

  • Annemie Bonants
    Geplaatst op 10:08h, 18 februari Beantwoorden

    Wat een mooie reisverhalen. Heel veel plezier, en genieten van dit alles. Wij zijn ons aan het voorbereiden op de Carnaval…..ook gezellig!!
    Liefs Annemie

  • Henk Kampers
    Geplaatst op 09:56h, 18 februari Beantwoorden

    Hete beelden gezien op journaal. Voorzichtig met busje, die dingen kunnen niet tegen volle belasting met koude motor. Good Luck!

  • Els Verheijen
    Geplaatst op 09:19h, 18 februari Beantwoorden

    Ha Malou,

    Het is toch weer iedere keer genieten als ik jullie verhaal lees. Heerlijk, die schrijfstijl! Ga lekker weer samen verder, mooie indrukken opdoen, de sfeer van het land beleven en mooie plekjes bekijken. De mooie herinneringen blijven! Ik hoop je weer een keertje in Venray te zien, anders kom je lekker keertje hier op de koffie.

    Groetjes Els

  • Mia
    Geplaatst op 09:02h, 18 februari Beantwoorden

    Ha Loutje en Joost.

    Hier staat het koffertje klaar en wacht ik op een autootje om naar de zon te vliegen..
    Je hoort, leest mijn verdwaalverhaal ook.!!!!!

    LIEVEKNUFFELKUSMUM>

  • Annelies de Bruin
    Geplaatst op 08:02h, 18 februari Beantwoorden

    Wat een heftige verhalen en inderdaad zo fijn geschreven.
    Fijn te horen dat het vuur geblust is en dat jullie er niet eerder voor weg hebben hoeven gaan.
    Leuk ook om te horen dat jullie toch ook steeds mensen ontmoeten die bereid zijn jullie te helpen, zoals nu weer Sarah en Anna.
    Fijne tijd samen!
    Liefs Annelies

  • Chris, Suzy, Anne
    Geplaatst op 07:12h, 18 februari Beantwoorden

    Wat heerlijk zo jullie avonturen te kunnen volgen! Je schrijft prachtig verhalend, Malou. Leest steeds alsof we er zelf bij zijn!
    Veel plezier en geniet….. xx wij

Geef een reactie op Tineke en Wim Annuleer reactie